Suchergebnisse
Suchergebnisse:
Klasizm. Klasizm, dyskryminacja klasowa – określenie powiązane z koncepcją walki klas, oznacza w największym uproszczeniu uprzedzenie lub dyskryminację ze względu na klasę społeczną. Obejmuje indywidualne postawy, zachowania, politykę i systemowe praktyki, które dają korzyści klasie wyższej kosztem klasy niższej [1].
(z łac. classicus „doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony”) – styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultur starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury starożytnego Rzymu.
Klasycyzm – definicja i cechy. Nazwa nurtu wywodzi się z łaciny, od słowa classicus – doskonały, wyuczony. Sięgał on inspiracją do tradycji starożytnych Greków i Rzymian w największym rozkwicie ich kultur. W literaturze klasycyzm objawiał się językiem prostym i precyzyjnym, wystrzegano się mowy potocznej.
Klasycyzm – estetyka prądu literackiego. W klasycyzmie, jako prądzie literackim, wyróżnić należy kilka kategorii, które w znaczący sposób porządkowały system myślenia o sztuce.
określenie „klasyczny” występuje w funkcji wartościującej, jako jednoznaczne z pojęciem doskonałości, nieskazitelności; tradycyjnie jest odnoszony do zjawisk nawiązujących do kultury starożytnej, głównie Grecji w V–IV w. p.n.e. i Rzymu w I w. p.n.e.–. I w. n.e., w okresie największego rozkwitu.
3. Mai 2017 · klasizm - niechętna i wroga postawa w stosunku do określonej klasy społecznej, która z powodu uprzedzeń uważana jest za gorszą.
Klasycyzm w literaturze narodził się w XVI wieku we Włoszech, jego rozkwit przypada na wiek XVII i XVIII, a schyłek na trzecie dziesięciolecie XIX wieku, kiedy to został wparty przez idee romantyczne. Twórcy tego nurtu programowo nawiązywali do antycznej teorii poezji zawartej w „Poetyce” Arystotelesa, a realizowanej m.in. przez Horacego.
