Yahoo Suche Web Suche

Suchergebnisse

  1. Suchergebnisse:
  1. Louis Lucien Bonaparte. Katolický hřbitov sv. Marie v Kensal Green. Některá data mohou pocházet z datové položky. Louis Lucien Bonaparte ( 4. ledna 1813 – 3. listopadu 1891) byl francouzský jazykovědec, synovec Napoleona Bonaparta, jeden ze zakladatelů srovnávací lingvistiky a iniciátor baskického národního obrození .

  2. Lucien Bonaparte, 1st Prince of Canino and Musignano (born Luciano Buonaparte; 21 May 1775 ... Louis Lucien (4 January 1813 – 3 November 1891). A philologist and politician, expert on the Basque language. Pierre Napoleon (11 October 18 ...

  3. Geboren wurde Lucien Bonaparte als dritter Sohn von Carlo Buonaparte (1746-1785) und Letizia Ramolino (1750-1836) am 21. Mai 1775 im korsischen Ajaccio unter dem Namen Luciano Buonaparte. Seine älteren Brüder waren Joseph und Napoleon. Später erblickten seine Geschwister Elisa, Louis, Pauline, Caroline und Jérôme das Licht der Welt.

  4. Sein Neffe Louis-Napoléon Bonaparte, jüngster Sohn von Louis und Hortense, musste sich im Schweizer Exil zeitweise als Hauslehrer verdingen. 1836 unternahm er in Straßburg mit einigen Offizieren einen dilettantischen Putschversuch und musste nach Amerika ins Exil gehen. Im folgenden Jahr löste seine Rückkehr in die Schweiz, deren Bürger und Offizier er war, eine Staatskrise mit ...

  5. 1813 m. sausio 4 d. Lui Liusjenas Bonapartas ( pranc. Louis Lucien Bonaparte, 1813 m. sausio 4 d. Torngrovas, Vusteršyras, Didžioji Britanija – 1891 m. lapkričio 3 d. Fanas, Italija ) – prancūzų kalbininkas (didžiąją gyvenimo dalį praleidęs Italijoje ir Didžiojoje Britanijoje), baskų kalbos ir keltų kalbų specialistas ...

  6. Lucien Bonaparte als Priester (Foto 1860) Kardinalswappen. Lucien-Louis-Joseph-Napoleon Bonaparte, 4. Fürst von Canino und Musignano (* 15. November 1828 in Rom; † 19. November 1895 ebenda) war ein französischer Kardinal aus dem Hause Bonaparte. Leben Berline des Kardinals Luciano Luigi Bonaparte, Vatikanische Museen

  7. Fillo de Lucien Bonaparte e sobriño de Napoleón I foi Príncipe imperial desde o 22 de marzo de 1815, se ben o seu título non foi recoñecido en Francia ata o 21 de febreiro de 1853. Pasou a súa mocidade en Italia e non residiu en Francia ata 1848 cando foi elixido para a Asemblea Nacional por Córsega. Despois da caída de Napoleón III en ...