Suchergebnisse
Suchergebnisse:
Professional ratings. Miles in Berlin is a live album by Miles Davis from a performance at the Berliner Philharmonie on September 25, 1964 with his " Second Great Quintet ," featuring tenor saxophonist Wayne Shorter, pianist Herbie Hancock, bassist Ron Carter and drummer Tony Williams, marking their first recorded work.
Vor 2 Tagen · In deze aflevering van Jazz Changers staat de jazzrock centraal. Kika Sprangers en Koen Graat nemen als startpunt Miles Davis’ album Bitches Brew uit 1970, dat in het algemeen wordt beschouwd als het begin van de jazzrock. Daarna barstte het los met tal van nieuwe groepen met legendarische albums, De muzikanten die met Miles hadden ...
Vor 2 Tagen · Personnel - Kenny Garrett: alto and soprano saxophone, vocals; Svoy: programming, vocals, piano, keyboards. Mighty saxophonist Kenny Garrett hasn’t lost any of his improvisational soulfulness while playing over a totally electronic backdrop in Who Killed AI?, a duo album with pop/electronica star Svoy. The album kicks off with “ Ascendance ...
Vor einem Tag · Bass ist Jack Bruce : Die berühmte Viertelstunde Wahnsinn. Prog sollte die Rockmusik durch Annäherung an die europäische E-Musik auf deren Level hieven, während Jazz Rock die virtuose Spiritualität eines John Coltrane und die erdverbundene Sexiness eines Jimi Hendrix miteinander in Einklang bringen wollte.
Vor 4 Tagen · The follow-up, Heaven and Earth, was a bit briefer—only two hours this time—but even more ambitious. Fearless Movement, the third full-length with his name on the spine, shows signs of scaling ...
Vor einem Tag · The second half of the ‘60s and the first part of the ‘70s was defined by Bitches Brew, Joy, and Afric Pepperbird; Ornette Coleman, Paul Bley Trio, and Charles Lloyd Quartet with the young Keith Jarrett, and a list of innovators much longer than this. During this period, in which cold and hot wars gave rise to rebellion, experimentation, and demand for the transformation of stagnant ...
Vor 2 Tagen · Zacząłem od elektrycznego Milesa Davisa, gdy miałem 16 lat, i dorastałem wraz z rozwojem Milesa, złożonego od Bitches Brew po Agharta. Nadal to wszystko kocham. Według mnie Khmer jest w pewnym sensie nadal powiązany z tą częścią „tradycji”, jeśli można to tak nazwać, podobnie jak większość muzyki, której słucham przez ostatnią dekadę”.
